Εμεις οι ιατροι ειμαστε για πολλα χρονια με μια βαλιτσα στο χερι , σα συγχρονοι νομαδες. Πανεπιστημιο , στρατος με μεταθεσεις , το τριμηνο στο νοσοκομειο για το αγροτικο , το κεντρο υγειας η' το περιφερικο ιατρειο, μερος της ειδικοτητας σε επαρχιακο νοσοκομειο...δεν μπορουμε να προγραμματισουμε τη ζωη μας. Περιμενουμε σαν οαση να κατασταλλαξουμε σε ενα μερος και να ζησουμε σαν ανθρωποι, να κανουμε οικογενεια. Την ωρα που οι περισσοτεροι συνομηλικοι μας εχουν ηδη οικογενειες και παιδια και καποια σταθερη εργασια. Η ενταξη μας στην ειδικοτητα αποτελει το πρωτο οροσημο για μια σταθερη επαγγελματικη ζωη και οικογενειακο προγραμματισμο.
Στα δυσκολα χρονια μεχρι να αρχισει η ειδικοτητα
, οι εργασιες στις οποιες απασχολουμαστε ειναι ελαχιστες. Σε ποδοσφαιρικους αγωνες , σε ιδωτικα ιεκ , σε ιδιωτικες κλινικες για εφημεριες μονο , με ελαχιστα χρηματα που μας αποδιδονται μετα απο μηνες τις περισσοτερες φορες και καλυπτουν την αυτασφαλιση μας στο ΤΣΑΥ και τα στοιχειωδη μας εξοδα. Ουτε λογος για να συντηρησουμε οικογενεια.Ενας ανθρωπος σαν εμενα και σαν τους 11000 συναδελφους μου εν αναμονη, για χρονια εχει επικεντρωθει με ολες του τις ψυχικες δυναμεις να κερδισει τα προς το ζειν και οχι να προετοιμαστει για εξετασεις , εχοντας ως σταθερο σημειο αναφορας την ενταξη του. Και περιμενει με υπομονη. Δεν ειναι δικαιες οι λιστες , το ξερω. Αλλα ετσι τις βρηκαμε. Δεν φταιμε εμεις. Αν τωρα που πλησιαζει ο καιρος που χρονια περιμενουμε επιτελους να διοριστουμε , αλλαξει το συστημα και για εμας , η ζωη μας εχει ουσιαστικα καταστραφει. Γιατι δεν εχουμε τις ψυχικες δυναμεις για κατι που θεωρουσαμε χρονια αυτονοητο να παλεψουμε να το διεκδικησουμε. Ειμαστε μεγαλοι και κουρασμενοι πλεον.
Οταν ελθει η ωρα ληψης της αποφασης , θυμηθειτε το email και μεριμνηστε για 11000 σαν εμενα , που βρισκονται πλεον στην αβεβαιοτητα και που κλονιστηκε ο κοσμος κατω απο τα ποδια τους. Για πιο πολλους απο εμας ειναι και η τελευταια μας ευκαιρια να κανουμε οικογενεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου