Τι είναι ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ) για τους περισσότερους από εμάς;
Στο άκουσμα μόνο των αρχικών ΙΣΑ , οι περισσότεροι συνάδελφοι, νέοι και παλαιότεροι, βγάζουν έναν αναστεναγμό και αποκτούν μια γκριμάτσα δυσφορίας.
Γιατί θυμίζει την πληρωμή της ακριβής συνδρομής μέλους ή των συνδρομών που έχουν μείνει απλήρωτες.
Γιατί μας θυμίζει μία αίθουσα γεμάτη γκισέ και απρόσωπα γραφεία, στα οποία, σχεδόν όλοι οι γιατροί, μπαίνουν για διεκπεραιωτικούς λόγους. Πληρώνουν, φεύγουν.
Γιατί μας θυμίζει την απογοήτευση που αισθανόμαστε από την εκπροσώπησή μας, την κατάντια του κλάδου μας, και την εκτίμηση ότι όποιος και να εκλεγεί δεν θα μπορέσει να αλλάξει τίποτα.
Έτσι, η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων επιλέγει την αποχή ως λύση. Ποτέ δεν είναι η ορθή επιλογή όμως το να αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για την καριέρα και την υγεία μας και των δικών μας ανθρώπων.
Είμαστε ένα κομμάτι από εσάς. Ειδικευόμενοι γιατροί. Άνεργοι γιατροί με τίτλο ειδικότητας. Νέοι γιατροί που παλεύουν να ορθώσουν το ιατρείο τους. Μαζί αντιμετώπίζουμε καθημερινά και το «ΤΩΡΑ» μέσα στα νοσοκομεία του ΕΣΥ , αλλά και το «ΜΕΤΑ» της πολυπόθητης απόκτησης της ειδικότητας. Η πραγματικότητα είναι ζοφερή για όλους μας: τόσο ΠΡΙΝ όσο και ΜΕΤΑ.
Είμαστε πρόσωπα που γνωρίζετε από κοντά και που μπορείτε να μας μιλήσετε. Μια παρέα που θα μπορεί να είναι η φωνή σας μέσα στον ΙΣΑ. Που θα δώσει προσωπικό τόνο στην σχέση του Ιατρού με τον Σύλλογό του.
Μέσω συνεχούς αμφίδρομης επικοινωνίας με όσους επαγγελματίες και χρήστες Υγείας επιθυμούν να συνεισφέρουν με ιδέες και προτάσεις στοχεύουμε παράλληλα στην ενεργό συμμετοχή των "σιωπηλών" -πλην όμως απογοητευμένων και εξοργισμένων - συναδέλφων και συνανθρώπων μας.
Η απαξίωση των ιατρικών συλλογικών οργάνων πρέπει να σταματήσει και μαζί της η συνεχής υποβάθμιση του ιατρικού λειτουργήματος στην κοινωνική συνείδηση. Ειδικά δε οι νέοι ιατροί νιώθουν μή εκπροσωπούμενοι στους σχεδιασμούς για την πολιτική Υγείας. Χιλιάδες είναι οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι ιατροί, ενώ 7500 συνάδελφοι έχουν ήδη μεταναστεύσει στο εξωτερικό, ίσως για πάντα. Είναι εμφανές οτί ο κομματικά εξαρτημένος συνδικαλισμός δεν μπορεί να συνεισφέρει κάτι καινούριο, και είναι σίγουρα συνυπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση στον κλάδο μας.
Διαπιστώνουμε ότι σε μια χώρα πολύπαθη κοινωνικά και οικονομικά, σε κρίση όπως συνηθίσαμε να λέμε, όλοι οι τομείς της καθημερινής ζωής πάσχουν. Όλοι αναζητούμε λύσεις σε καθημερινά προβλήματα, άγχη και αδιέξοδα. Η Υγεία, αγαθό υπέρτατο, δεδομένο σε περιόδους ευμάριας σήμερα είναι και αυτή πάσχουσα. Δοκιμάζεται από σημαντικές ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικά, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Τα ασφαλιστικά ταμεία κλείνουν, ενοποιούνται ή περιορίζουν τις παροχές τους. Τα νοσοκομεία λειτουργούν με περιορισμένο και εξαντλημένο προσωπικό, ενώ ακόμα και βασικά είδη και φάρμακα είναι σε έλλειψη. Τα ιδιωτικά ιατρεία δεν μπορούν να αντέξουν τις λειτουργικές δαπάνες. Αυτά είναι μερικά από τα κομμάτια του «παζλ» που συνθέτουν την Ελληνική Υγεία σήμερα. Η Υγεία του Ιπποκράτη και του Ασκληπειού έγινε ράντζα, φακελάκια, απλήρωτες εφημερίες, άνεργοι ή εξαντλημένοι ιατροί.
Το Υπουργείο Υγείας αδιαφορεί για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και μόνο μέλημα του είναι η ευρωπαική εξίσωση. Σχέδιο ουτοπικό σε μια χώρα που δεν έχει σαφή υγειονομικό χάρτη και που προσπαθει με προχειρότητα να χτίσει ευρωπαικό πρόσωπο.
"Είμαι νέα" στις αξίες, και όχι ηλικιακά, σημαίνει πως δεν βαφτίζομαι με
κομματικές ταμπέλες και δεν ακολουθώ τυφλά οδηγίες άλλων. "Είμαι νέος"
ιδεολογικά σημαίνει πως αντιδρώ, δεν εμπιστεύομαι την προστασία των
κομματικών ομπρέλων, και μπορώ να ασπάζομαι ιδέες και προτάσεις όλων των
χώρων. Οι νέοι χτίζουν τη συναδελφικότητα με αυτά που τους ενώνουν και
δεν στέκουν σε αυτά που τους χωρίζουν.Υπερασπιζόμαστε την Υγεία που αξίζει να μας παρέχεται: ποιοτικές ιδιωτικές υπηρεσίες και ένα εθνικό δημόσιο σύστημα απόλυτα δωρεάν και εύκολα προσβάσιμο σε όλους.
Φίλοι συνάδελφοι: το καθήκον είναι ατομικό. Η ευθύνη για τη ζωή και το μέλλον όλων μας, είναι όμως συλλογική.
Η αποχή και η απάθεια είναι οι χειρότεροι εχθροί του ιατρικού κλάδου.
Έχουμε χάσει τους φίλους μας στην ξενιτιά, την αξιοπρέπειά μας συντηρούμενοι οικονομικά από τους γονείς μας, τα νιάτα μας σε ένα σύστημα που μας στίβει αντί να μας εκπαιδεύει.
Δεν έχει μείνει κάτι άλλο να χάσουμε.
Είμαστε οι " αδύναμοι" για πολλούς.
Είμαστε όμως πολλοί και αποφασισμένοι.
Είμαστε το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου