ΧΑΡΗΣ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗΣ
ΔΕΚΑ ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Η άποψη ότι το κράτος πρέπει να φροντίσει για την δημιουργία ενός συστήματος προστασίας της υγείας του πολίτη αποκτά χαρακτήρα επείγουσας δράσης, μέτρων και αποφάσεων στις ημέρες μας.
Οι εκθέσεις του ΟΟΣΑ καταδεικνύουν το πρόβλημα και οι Έλληνες, πολίτες και ιατροί, ιατροί και πολίτες, βιώνουν τις συνιστώσες του προβλήματος. Το σήμερα του Συστήματος Υγείας επιγραμματικά χαρακτηρίζεται από αποδυνάμωση των υγειονομικών περιφερειών, ανικανότητα διαχείρισης και ελέγχου του προϋπολογισμού των νοσοκομείων, χαμηλές αμοιβές, έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, αποτυχία παροχής υπηρεσιών υγείας σε κάθε επίπεδο.
· Η καθυστέρηση στην καταβολή των χρημάτων στους συμβεβλημένους ιατρούς με τον ΟΠΑΔ ξεπερνά τους δώδεκα μήνες.
· Οι εφημερίες στα νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ χωρίς κανένα οικονομικό προγραμματισμό.
Αποτελούν ελάχιστα από τα προς καταγραφή θέματα-άξονες άμεσης παρέμβασης βασισμένης στην ριζική αναθεώρηση της στάσης της πολιτείας. Ιατροί και ασθενείς έχουμε κουραστεί να παρακολουθούμε :
Μια πολιτεία που μοναδικό στόχο έχει την παραγωγή νέων επιστημόνων χωρίς να ενδιαφέρεται για την αξιοποίηση τους .
Μια πολιτεία που ταλαιπωρεί διαχρονικά και μεθοδευμένα τον πολίτη, καλλιεργώντας την δυσπιστία, την οργή, την αγανάκτηση και την απογοήτευση προς τους λειτουργούς και τις παρεχόμενες υπηρεσίες του συστήματος Υγείας με θεσμούς δομές και λειτουργίες περιέργως ατελείς, σκοπίμως διαβλητούς και αδιαλείπτως αναποτελεσματικούς. Ακολουθώντας την πεπατημένη… «για όλα φταίει ο ιατρός» πρωτίστως , αλλά και ο πολίτης επειδή…. αρρώστησε.
Μια πολιτεία που τα τελευταία τριάντα χρόνια αδυνατεί, ή δεν θέλει, να λάβει αποφάσεις κοινής λογικής,να κάνει τομές αποφάσεων τόλμης και αποτελεσματικότητας, να δώσει λύσεις στα θέματα που αφορούν την Υγεία.
Αυτή ακριβώς η ακατανόητα αδιάφορη στάση, που και σήμερα συνεχίζεται, οδήγησε στην συσσώρευση αλλά και στη μεγέθυνση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα, χωρίς εξαγγελίες βιτρίνας και ερασιτεχνικούς πειραματισμούς αναβαθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές.
Ξεκινώντας με θεσμικές αλλαγές, δίνοντας έμφαση στην παραγωγική εκπαίδευση και αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού, των πόρων και των υποδομών που διαθέτουμε ως χώρα.
Σε μια κρίση, όπως αυτή που βιώνουνε, η πιο τολμηρή επιλογή είναι δυνητικά η πιο επωφελής. Για τη χώρα μας, για την οικονομία μας, απαιτείται τόλμη στην υγεία .
«Τολμώ» στην Υγεία σημαίνει ρεαλιστικό θεσμικό πλαίσιο του συστήματος.
Δημιουργία Εθνικού Συμβουλίου Υγείας: με στόχο τον συντονισμό και την ενημέρωση του υγειονομικού χάρτη της χώρας ανά διοικητική περιφέρεια.
«Τολμώ» στην Υγεία σημαίνει χωροταξική και γεωγραφική αναδιάταξη των μονάδων υγείας με κάλυψη των ειδικών αναγκών κάθε περιοχής.
«Τολμώ» στην Υγεία σημαίνει παροχή υγείας ανά Διοικητική Περιφέρεια με συμμετοχή των επιστημονικών φορέων και της τοπικής αυτοδιοίκησης με σκοπό την ανάδειξη των προβλημάτων της περιοχής, την καταγραφή, την αντιμετώπιση και την πρόληψη αυτών.
Κατανομή λειτουργικών ρόλων μεταξύ των μονάδων υγείας. Αξιολόγηση έργου, δυναμικής, αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας.
Προσαρμογή των Ιατρικών Συλλόγων ανά Διοικητική Περιφέρεια με ταυτόχρονη αναβάθμιση της λειτουργίας τους με εκτελεστικές αρμοδιότητες όπως συμβαίνει στις σύγχρονες Ευρωπαϊκές χώρες.
«Τολμώ» στην Υγεία σημαίνει εφαρμογή της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Με παράλληλη αξιοποίηση των υποδομών του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα σε στελεχιακό δυναμικό και υποδομές, με την καθιέρωση του οικογενειακού ιατρού, και την ελεύθερη επιλογή ιατρού από κάθε πολίτη, αλλά και την καθολική χρήση και εφαρμογή της ηλεκτρονικής κάρτας υγείας. Διαρθρωτικές αλλαγές τύπου ΕΟΠΥΥ οδηγούν στην εξαθλίωση τον Έλληνα ιατρό, υποβαθμίζουν τις υπηρεσίες υγείας προς τον πολίτη.
«Τολμώ» στην Υγεία σημαίνει υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας πενταετούς διάρκειας του Ιατρικού Συλόγου με την Πολιτεία. Είναι ο μοναδικός τρόπος διασφάλισης της ποιότητας παροχής υπηρεσιών καθώς και της ισονομίας μεταξύ των ιατρών.
«Τολμώ» στην Υγεία σημαίνει ότι τα δημόσια νοσοκομεία αποκτούν ευθύνη, που τώρα δεν έχουν. Ευθύνη διαχείρισης των πόρων τους, καθώς και ευθύνη παραγωγής έργου σε διαφανές πλαίσιο λειτουργιών.Τα δημόσια νοσοκομεία πρέπει να μετατραπούν σε μονάδες οικονομικής ευθύνης και ελεγχόμενης αποδοτικότητας.
Είναι υποχρέωση της πολιτείας να εξασφαλίσει την εύκολη έγκαιρη και άμεση πρόσβαση του πολίτη στις μονάδες υγείας, δίνοντας προτεραιότητα στις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες διασφαλίζοντας την ποιότητα των παρερχομένων υπηρεσιών. Η άμεση πρόσληψη ιατρών και νοσηλευτών αποτελεί επιτακτική ανάγκη και θεμελιώδη λειτουργία του συστήματος.
«Τολμώ» στην Υγεία σημαίνει ότι αξίωμα των προμηθειών υγείας θα πρέπει να αποτελεί η προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος πάντα σε απόλυτη σχέση με την ποιότητα χρήσης των παρεχομένων υπηρεσιών. Η απλοποίηση του συστήματος με καθιέρωση μηχανογραφικού συστήματος διαχείρισης αποθεμάτων (logistics) αποτελεί την μοναδική εγγύηση εξορθολογισμού .
«Τολμώ» στην Υγεία, σημαίνει κεντρικός σχεδιασμός, και συντονισμός της εκπαίδευσης των λειτουργών του συστήματος υγείας. Είναι επιτακτική ανάγκη να σταματήσουμε την ιατρική μετανάστευση, τους νέους ιατρούς που αδυνατούν να αναμένουν δεκαετίες για να ειδικευθούν. Αποσύνδεση της ημερομηνίας «κτήσης» του πτυχίου στην εισαγωγή για ειδικότητα αλλά και θέσπιση κανόνων ανταγωνισμού κατά την συνταξιοδότηση. Είναι καιρός να επαναφέρουμε τους μετανάστες με το στηθοσκόπιο, στην χώρα μας. Και γιατί όχι να δημιουργήσουμε μονάδες περίθαλψης ικανές να προσελκύσουν πολίτες άλλων χωρών.
«Τολμώ» στην Υγεία, σημαίνει δημιουργία Κεντρικής Επιτροπής Συνεχιζόμενης Ιατρικής Εκπαίδευσης με σκοπό:
- την κατάρτιση Ενιαίου Εκπαιδευτικού Πρόγραμματος ανά ειδικότητα με στόχο να εξαλειφθούν οι τεράστιες διαφορές στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα μεταξύ των νοσοκομείων για κάθε ειδικότητα.
- Την αξιολόγηση των προγραμμάτων συνεχιζόμενης ιατρικής εκπαίδευσης ανά ιατρική ειδικότητα.
- την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μονάδων, των εκπαιδευομένων αλλά και των εκπαιδευτών.
«Τολμώ» στην Υγεία, τέλος, σημαίνει συνεχής αξιολόγηση της λειτουργίας και των λειτουργών του συστήματος με μοναδικό στόχο την διαρκή βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών προς τον πολίτη την διεύρυνση των αποτελεσμάτων τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση θεσμών και λειτουργιών.
Daskalakis Pavlos Δεν θέλουν ρε Χάρη να το κάνουν πρεπει να βρούμε τρόπο να μπορούμε να επηρεάζουμε έτσι ώστε να γίνουν αυτα που πρέπει
Ηλίας Τσέρκης Άριστο το άρθρο σου Χάρη…
Προσωπικές σου απόψεις ή ως ομάδα τον συντάξατε;
Πρέπει να ακολουθήσει συζήτηση!
Ξεκινάω με τις εξής απορίες:
1ο Τα δημόσια Νοσοκομεία πρέπει να μετατραπούν σε μονάδες οικονομικής ευθύνης και ελεγχόμενης αποδοτικότητας.
2ο Θέσπιση κανόνων ανταγωνισμού κατά την συνταξιοδότηση.
ΧΑΡΗΣ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗΣ Ηλία σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Είναι προσωπικές απόψεις που έχω καταθέσει στο Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου Ηρακλείου. Ερχομαι στα κύρια ερωτήματα σου:
1.Δημόσια νοσοκομεία... κατα την γνώμη μου πρέπει να ξεκινήσουμε από το διαχωρισμό του "δημόσιια" από το "δωρεάν".Κάποτε θα πρέπει στη χώρα μας να ξεχωρίσουμε την "πρόνοια" από την "περίθαλψη". Πιστεύω οτι πρέπει τα νοσοκομεία να έχουν υπαρκτό οικονομικό ισολογισμό. Να κοστολογούν με πραγματικές τιμές τις υπηρεσίες τους ουσιαστικά π.χ. το νοσήλειο παραμένει σταθερό από την εποχή του... Κόρακα (ήρωας της Κρητικής επανάστασης). Η χρήση αναλώσιμων (γύψοι, φλεβοκαθετήρες,κ.τ.λ) στα ΤΕΠ δεν χρεώνονται πουθενά ωστόσο ενω είναι δωρέαν για τον πολίτη, στην πράξη το "κερασμα" το πληρώνει το νοσοκομείο και όχι ο ασφαλιστικός φορέας. Ετσιι η μαύρη τρύπα απλά τροφοδοτείται.
2.Ελεγχόμενη αποδοτικότητα σημαίνει καταγραφή της λειτουργίας των τμημάτων του νοσοκομείου και πρόωθηση της παραγωγικότητας στα τμήματα που παρουσιάζουν έργο.
3.Ηλία, ας υποθέσουμε ότι κάποιος ιατρός συνταξιοδοτείται από το ΕΣΥ και θέλει να εργαστεί στο ιδιωτικό τομέα. Θα πρέπει να εχει αντισταθμιστικά τους ίδιες ευκαιρίες εκκίνησης με ένα νέο ιατρό που ξεκινά τώρα π.χ. να μην έχει δυνατότητα σύμβασης με ταμεία, η ακόμα να μην εισπράττει την σύνταξη του όσο διάστημα εργάζεται. Καλό απόγευμα...!
Fivos Kakavitsas Για το δευτερο θα συμφωνήσω απόλυτα.
Για το πρώτο όμως θα διαφωνήσω. θεωρώ ότι η σωστή διαχείρηση εχει σχέση σαφως με την εξοικονόμηση πόρων, όμως η κοστολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών έχει βάση μόνο στη λογική του νοσοκομείου επιχείρηση..Ειναι αδύνατο να απαιτείς από ένα συστημα παροχών υγείας για τους πολλούς να λειτουργεί με την λογική μίας επειχείρησης γιατί ακριβώς η παροχή υπηρεσιών υγείας πρέπει να είναι ένας από τους πυλώνες της κοινωνικής πολιτικής κάθε κράτους που σε όλα τα μοντέλλα κοινωνικών πολιτικών που εφαρμόζονται στη δυτική ευρλωπη (bismark και beveridge σε διάφορες παραλαγές) μπαινουν a priori "μεσα" οικονομοτενικά ειτε όσον αφορα τα ίδια τα νοσοκομεία, είτε τα ασφαλιστικά ταμεία που τα στηρίζουν. Αρα αν θελουμε να μιλαμε με ρεαλιστικούς όρους η δημόσια υγεία δεν υπαρχει περίπτωση να λειτουργήσει με όρους επιχείρησης και άρα κερδοφορίας εκτος και αν ακολουθήσει το αμερικάνικο μοντέλλο που δεν είναι όλοι ασφαλισμενοι και που οι ανασφάλιστοι, οι άνεργοι και οι φτωχοι ουσιαστικα (γιατί το medicare ουσιαστικά είναι το μήδεν σε παρεχόμενες υπηρεσίες) πετυάγονται στο δρόμο..
Αν θέλουμε λοιπόν να μιλάμε για κοστολόγηση υπηρεσιών και για κερδοφορία οδηγούμαστε εκει..Όλα τα άλλα είναι απλά ουτοπίες..Αυτή την δημόσια υγεία όμως θέλουμε;;;Εγώ πάντως όχι
Konstantinos Avdikos Οι προμήθειες δεν πληρώνονται από τον προϋπολογισμό του Κράτους;
Άλλο παραμύθι το αν γίνονται παιχνιδάκια με τους διαγωνισμούς ή με την ποιότητα των υλικών(εδώ είναι που πρέπει να εφαρμοστεί η πολυδιαφημισμένη διαύγεια)....το θέμα όμως ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είναι το να κάνουμε την Υγεία του πολίτη ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ και τα Νοσοκομεία μεταπρατικά κέντρα εμπορεύσιμης Υγείας...μονάδες δηλαδή των οποίων την αποτελεσματικότητα μετράμε με τα προσκομιζόμενα οφέλη, δηλαδή κέρδος ή ζημίες.
Η Υγεία είναι Κοινωνικό ΑΓΑΘΟ ...όμοι με την ΠΑΙΔΕΙΑ και την ΕΡΓΑΣΙΑ και πρέπει να είναι ΔΩΡΕΑΝ προσβάσιμη ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους πολίτες ανεξαρτήτως οικονομικών δυνατοτήτων.Απέναντι σ' αυτά ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΙ.
Αυτά δεν τα λέω εγώ...τα λέει το Σύνταγμα.
Η φορολογία του πολίτη του εγγυάται ότι θα έχει δωρεάν Υγεία και δωρεάν παιδεία.Αν τώρα αυτό το Κράτος είναι κοινωνικά και ηθικά ανάλγητο αυτό είναι κάτι άλλο που σηκώνει πολύ κουβέντα και που στο κάτω κάτω μας έφερε στην σημερινή κατάντια. Σε μια κατάντια που και ο ίδιος ο κλάδος μας φέρει ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ευθύνες. Αυτά θα έπρεπε να συζητάμε...τι πρέπει να κάνουμε όταν μια ολόκληρη κοινωνία ΝΟΣΕΙ.
Το άλλο που θα μπορούσαμε να δούμε είναι το να διατηρηθεί η ΔΩΡΕΑΝ Δημόσια Υγεία για όλους τους πολίτες αλλά σε βάσεις ιδιωτικών νοσοκομείων σε συνεννόηση με τα Ταμεία αλλά σε καμία περίπτωση με επιβάρυνση των ασφαλιζόμενων ή των ανασφάλιστων συμπολιτών μας. Το κοινωνικό κράτος πρέπει να επιβιώσει γιατί αν δεν τα καταφέρει η ζούγκλα Americana θα είναι στα σπίτια μας.
ΧΑΡΗΣ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗΣ Καλησπέρα Φοίβο.. εστω και ελαφρά καθυστερημένα, οφείλω μια απάντηση στο σχόλιο σου. Καταλαβαίνω απόλυτα τον προβληματισμό σου, τον συμμερίζομαι θα έλεγα απο την στιγμή που εκτός από λειτουργός είμαι και χρήστης του συστηματος. Πιστεύω ότι προγραμματίσμος στην Υγεία σημαίνει ουσιαστικά δύο πράγματα αξιόπιστες και αλγοριθμικά έυκολα προσπελάσιμες υπηρεσίες Υγείας (κοινωνικό κράτος) αλλά και περιορισμό στη σπατάλη. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Η εφαρμογή διαγνωστικών πρωτοκόλλων, αλλά και θεραπευτικών επίσης απλοποιεί τα πράγματα και προς τις δύο διευθύνσεις. Η δαπάνη νοσηλείας απο το ΤΕΠ έως τα έξοδα (υλικά) χειρουργείου θα πρέπει να αγορασθούν, αρα κάποιος θα τα πληρώσει. Επομένως δωρεάν δεν υπάρχει. Το ερώτημα είναι ποιός πληρώνει; Η απάντηση εδω είναι το ταμείο περίθαλψης το οποίο και καταβάλει τα έξόδα έγκαιρα.Δεν μίλησα για κερδοφορία (δεν είναι λάθος ή ύπαρξη της κατά την γνώμη μου), απλά για καταγραφή και χρέωση των προς τον φορέα περίθαλψης. Σε βάθος χρόνου ο περιορισμός της σπατάλης, η αξιολόγηση των μονάδων αναφορικά με την παραγωγικότητα τους, ο εξορθολογισμός των προμηθειών οδηγεί σε νοικοκύρεμα και σε ακόμα περισσότερο χρόνο ίσως και σε κέρδος που παντα θα επιστρέφει στον πολίτη και.Σημείωνω το αξίωμα οτι αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας να εξασφαλίσει την εύκολη έγκαιρη και άμεση πρόσβαση του πολίτη στις μονάδες υγείας, δίνοντας προτεραιότητα στις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες διασφαλίζοντας την ποιότητα των παρερχομένων υπηρεσιών (αξιολογόντας όμως ποιές είναι αυτές οι ομάδες). Καλησπέρα...!
ΧΑΡΗΣ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗΣ Καλησπέρα Κωνσταντίνε, θα συμφωνήσω στην ισότητα υπό την έννοια των ίσων ευκαίριών. Υπο την ευρεία έννοια ο προυπολογισμός του κράτους πληρώνει όοοοοοολες τις δαπάνες. Το ιδανικό θα ήταν αυτό που περιγράφεις όλα δωρεάν και όλα θα ήταν υπέροχα. Μια κοινωνία που νοσεί(συμφωνώ μαζί σου) , έχει ανάγκη από τομές και μεταρρυθμίσεις και κυρίως καταγραφή. Πουθενά δεν υπήρξε καταγραφή αναγκών άρα και προγραμματισμός επομένως η δαπάνη εύκολα μετατράπηκε σε σπατάλη. Άρα καταγραφή και προγραμματισμός πρωτίστως. Το άλλο στοιχείο είναι ο αξιολόγηση σε κάθε επίπεδο που επίσης δεν υπήρξε και δεν υπάρχει. Ετσι και οι υπηρεσίες αλλά και οι δομές υγείας έγιναν αναξιιόπιστες. Επομένως και αξιολόγηση. Το δημόσιο μπορεί να είναι ο εγγυητής αυτών των παραμέτρων (καταγραφή, προγραμματισμός, αξιολόγηση) με σκοπό τον εξορθολογισμό των δαπανών αλλά και στην εξασφάλιση των παρεχομένων υπηρεσίων προς τις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες.
Konstantinos Avdikos Στον προγραμματισμό, στην καταγραφή, στον έλεγχο και στην αξιολόγηση συμφωνώ όμως για μένα η Δωρεάν Υγεία πρέπει να είναι αυτονόητη Αξία...και όχι μόνο Αξία αλλά Υπεραξία.Το Κράτος είναι υποχρεωμένο να μας παρέχει αυτό το minimum (Υγεία-Παιδεία-Εργασία).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου